Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Douce
Te hopen dat ze uiteindelijk tot een keuze komt voor zichzelf, hierin is goede raad behoorlijk duur. Pappen en nathouden door teveel hulp ('t klinkt rot maar het is nu eenmaal zo) brengt haar niet tot de juiste keuze.
Douce*D
Ze is een nederlands meisje van 22 …….
Hij is een nederlandse knul van 25 met nogal een vlotte babbel .
Wat ik in mijn vorige bericht wilde zeggen is dat ze van alle kanten in het nauw word gedreven .
Een woningbouwvereniging die dreigde met uitzetting , een kindje van anderhalf waar ze geen eten en luiers, e.d voor kan kopen . Hij die met allerlei smoesjes aan de deur kwam .
Ze weet dat hij drinkt .
Ze weet dat hij blowt ….
Ze weet dat hij vreemd gaat ………..
Wrs weinig eigenwaarde , misschien angst , wie zal het zeggen ….groetjes Bernadette
Als je in een relatie zit waarin je mishandeld word, zowel geestelijk als lichamelijk, dan zijn al je beslissingen gebasseerd op en uit angst.
Omdat je wereld steeds kleiner word uit schaamtegevoel, heb je geen mensen meer waar je terecht kunt, want al die mensen willen dat je weg gaat en dat kan je niet!!………uit angst! een vrouw die weg wil moet “haar” eigen tijdstip kiezen wanneer zij er klaar voor is en het aankan
Als je met zo,n man samen bent is het voor je gevoel controleerbaar, kan je zijn stemmingen peilen en beinvloeden en hem pleasen zodat er geen uitbarsting komt!
Neem je de beslissing om weg te gaan is er niets meer controleerbaar, dan moet je je opsluiten en maar wachten tot hij weer toeslaat……..het zijn meestal mannen die niet opgeven!
Na het verbreken van mijn relatie heb ik 2 jaar in de HEL van stalking, mishandeling, rechtzaken, en angst geleefd, tot ik 1,5 jaar geleden 150 KM. verderop gevlucht ben om rust te krijgen!
Ik ben ik ook 9 jaar gebleven bij deze man uit angst en mijn knop is omgegaan toen ik het boek
“Als hij maar gelukkig is” van Robin Norwood had gelezen, en ook de therapie ben gaan volgen van Robin Norwood, zo heb ik vrouwen om me heen verzamelt die mij steunden, waar ik terecht kon en waarmee ik een verbond had!
Ik heb wel ervaren dat vrouwen die mishandeld worden vaak een hoge opleiding genoten hebben, deze vrouwen hebben juist die enorme schaamte en blijven het verbergen!
Oordeel niet te snel, blijf het op afstand volgen en geef de vrouw het gevoel dat ze altijd bij je terecht kan, dat is het enige wat je kan doen!
Ik ben het voor 200 % met je eens, Jeannette.
Dat kon mijn verhaal zijn.
Mishandeling tot aan KO toe.
Angst, schaamte, minderwaardigheidscomplex niet te geloven.
De Blijf van mijn Lijf huizen kenden ik van binnen en van buiten.
Hij ook.Hij zocht me en vond me.
Ik ben na 5 jaar weggegaan met een kind van 5 jaar.
Had niks, letterlijk niks.
Wat kleertjes voor mijn zoon,verder niks.
Dat is vanzelf goed gekomen,dankzij familie, die blij waren dat ik weggegaan was.
Binnen 3 dagen had ik een onverklaarbaar bewoonde woning;) uit 1604.
Toevallig was het afgelopen week op TV, bij de Dorpsdokter in Noordeloos(EO)…mijn huisje!!
Tot en met de scheiding ,bij de rechtbank, lag hij op zijn knieën voor me.Of ik niet wilde scheiden, hij hield toch van me.Ja hij woonde al 4 jaar met een ander en had 2 dochters, waarvan eentje, tijdens mijn huwelijk met hem, verwekt bij die ander.
Toen mijn zoon 18 was, ik al zelfs hertrouwd was en weduwe geworden was, verdween mijn grote angst voor hem.
Mijn 2e huwelijk had me sterker gemaakt,mijn minderwaardigheidscomplex was bijna nihil.
Nu is mijn zoon 37 jaar en heeft geprobeerd het contact met zijn biologische vader te herstellen.
En NOG dreigde deze man mij van alles en nog wat aan te doen.
Na 32 jaar.Wat en leven als je nog zo vol met haar zit.
Ik ben niet bang
Ik ben gelukkig;), al bijna 23 jaar met mijn Hans.
Ben trots op mezelf, niks minderwaardigheidscomplex meer.
Ik ben wie ik ben en voel me er heel goed bij.
Mijn rugzak is goed te dragen.
Ik heb het ook een plekje kunnen geven ondanks dat het pas 2 jaar geleden geeindigd is!
Ik heb geleerd dat ik er ook een aandeel in heb, ik dacht hem te redden, van zijn onrust,de stemmen in zijn hoofd, zijn drank en drugsverslaving!
Het gaf mij een goed gevoel te kunnen “zorgen en redden”!
Mijn drang om te redden is me uiteindelijk te veel geworden,ik leefde op het eind van de relatie compleet alleen,woog nog 48 kilo door de stress, ik kwam niet meer buiten uit schaamte, had geen sociale contacten meer buiten mijn zoon die bij me woonde in de zelfde ellende!
Ik was zijn vernederingen meer dan zat, uiteindelijk kreeg ik zo,n hekel aan mezelf dat ik de strijd met !hem! aan gegaan en heb de relatie verbroken!
Ik heb de sloten laten vervangen, alles op de knip gedaan, mijn auto en kind veilig onder gebracht en heb me in huis opgesloten!
De eerste maand leek hij het te accepteren maar daana brak de hel los!
Twee jaar lang heeft hij me overal achtervolgd en laten achtervolgen, 2 keer geprobeerd mijn keel dicht te knijpen omdat hij me dood wilde hebben, mijn ramen werden constant door hem in gegooid, banden leeg gestoken, bedreigingen via vrienden, telefoon, mail en hemzelf waren de orde van de dag, tot hij me verkrachte is hij 3 maanden de cel in gegaan en ik ben verhuisd ver van hem vandaan en nu heb ik rust.
