Sja, die jonge moeder van 19 waar ik het over had, heeft amper inkomen, ze doet haar best, maar tis weinig, gewoon nergens recht op. Ma verslaafd aan alcohol, doet ook haar best, maat tis gewoon moeilijk. Raad van de Kinderbescherming vond dit maar niks, meid uit huis, met baby, naar opvanghuis, (tussen andere alcoholisten:?), nou ja, toch weer naar ma, want daar is het toch beter (meteen een klacht uit de deur voor BJ en RvK), als ze maar een eigen huis zou realiseren.
Euhm…ze houdt 10 Euro in de week over:?, moeder heeft zo'n 40 Euro over in de week. Een aanvullende uitkering heeft ze geen recht op. Een huisje ook niet. Dus dat gezever je hoeft hier niet op straat te leven, je kunt altijd wat krijgen…ben ik even zat.
Ik baal dat mensen die het goed hebben er zo makkelijk over denken. Of beter gezegd….het van zich afschuiven.
Ik heb trouwens een nieuwe cliënt, ondersteunende begeleiding, heeft wel een huis, maar geen bed en matras, is ziek, verslaafd geweest aan heroine en cocaine, drinkt nog wel…rookt als een ketter terwijl hij erg ziek is…. Echt een topkerel, aardig, is blij als ik kom, we hebben hele filosofische gesprekken, echt een dijk van een man. Jammer dat hij zo vereenzaamd is….. Ik zit liever bij hem tussen de zooi, zooi te ruimen en te ordenen, dat ik thee moet drinken met de buurvrouw die het zo leuk voor elkaar heeft en eigenlijk niet veel meer gesprekstof heeft als kinderen, huisje en tuintje…
Lang leven de leuke mensen, waar ook wij nog wat van kunnen leren, ondanks hun tekortkomingen, eigenaardigeheden, en verslavingen. Mensen zijn mensen, en perfect worden ze nooit (behalve ik dan;-))
San