Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Paul
ik niet
Ja, en probeer ook tevreden te zijn, de meeste vrouwen hebben het zo slecht nog niet in Nederland.
De laatste decenia is veel bereikt op het gebied van emancipatie.
Vrouwen en mannen zijn best wel gelijkwaardig in dit land.
Als ik een vrouw zou hebben, is het enige waar ik niet tegen kan, is vreemdgaan, want dan is het vertrouwen weg en komt niet meer terug.
Is zeker waar Paul, dat er al veel bereikt is op 't gebied van emancipatie. :-)
Maar ik vraag me wel eens af of de meeste vrouwen wel gee'man'cipeerd willen worden. Ik denk wel eens: zouden veel vrouwen liever niet wat meer gee'mens'ipeerd zouden willen worden? Ook in hun vrouw-zijn als gelijkwaardig gezien, gewaardeerd en behandeld willen worden?
Wat vreemdgaan betreft ben ik ‘t wel metje eens, zou ’t ook nooit pikken van m'n partner.
Klopt helemaal Bernadette, maar ik bedoel het meer in de zin van dat mensen daardoor in de war raken, geen houvast meer hebben, ik weet niet precies hoe ik dat aan moet geven. Even ter verduidelijking, in het Westen beleven we in hoog tempo het versneld aflopen van zes tijdperken.
1 Agrarisch.
2 Constatijns.
3 Renaissancistisch tijdperk.
4 & 5 Dat van de blanke en mannensuprematie.
6 Joodse ballingschap.
Over het bovenstaande is een boek geschreven met de titel “Einde of nieuw begin” en daar wordt in geschreven dat overal polariserende tendenzen oorzaak van verbitterde conflicten en dodelijke spanningen aan ten grondslag liggen. Ik heb ook meer dan eens gehoord, dat ten tijde van de W.O.II de bedoeling lag, om mensen kwa geboortegrond dusdanig door elkaar te husselen, om mensen te verwarren. Het is daar nooit van gekomen. Maar zonder het vergelijk te trekken met die tijd, vraag ik me af of dit niet dezelfde vastigheid onder mensen wegslaat. Maar misschien dat iemand aan de hand van dit stukje, mij goede literatuur daarover aan de hand kan doen. Ik vindt het interessant genoeg om verder te onderzoeken. Zeker omdat je in de huidige tijd zoveel ontsporingen en op de klippen lopen van relaties ziet. Al schijnt dat laatste wel in meer tijdperken gespeeld te hebben. Groetjes v Hyperactief A-P.
Zeker omdat je in de huidige tijd zoveel ontsporingen en op de klippen lopen van relaties ziet. Al schijnt dat laatste wel in meer tijdperken gespeeld te hebben. Groetjes v Hyperactief A-P. aldus Hyper .
Al een jaar of zes ben ik bezig met mijn stamboom aan het uitzoeken ,daarvoor bezoek ik regelmatig s,lands archieven geschiedenisminded persoon als ik ben lees ik ook andere stukken daar als enkel mijn familiegeschiedenis .Uiteraard was scheiden een taboe , men bleef bij elkaar tot de dood hun scheidde . Al had men meestal dan wat bijzitjes …..Ook de vrouwen waren modern genoeg om hun emancipatie te verkondigen .Ik had al gauw door wat in het archief spelekindjes waren . Nou hyper afgezien van het feit dat men weinig uit liefde trouwde gebeurde er ook behoorlijk wat dingen die het daglicht niet konden verdragen .
Een respectabele voorvader van mij die een hoog aanzien had stond ook bekend om zijn ruzieachtige houding ,voordat het verkeerd afliep werd de man naar West Indie gestuurd , er zijn genoeg gevallen waar het wel verkeerd afliep , het gerecht bestond ook uit een elitair clubje van notabele die weing verstand hadden van de wet .Pas na de achtiende eeuw werd het wat geciviliseerder , maar de doodstraf bestond nog steeds en de benaming het schavot was dreigend .
Nederland was een stuk minder bevolkt dat wel … maar ontsporingen waren er altijd al , groetjes Bernadette
Nederland was een stuk minder bevolkt dat wel … maar ontsporingen waren er altijd al , Aldus: Swartdam.
Klopt Bernadette, familiehistorici melden hetzelfde over statische documenten en archiefstukken uit de 18e en 19e eeuw. Instabiliteit en ruzie in het gezin zijn niet van vandaag of gisteren. Zo stellen historici terecht, dat het romantische vertekening is, om het gezin uit het verleden te idealiseren als een veilige haven. Conflicten en spanningen kwamen door allerlei maatschappelijke veranderingen, waaronder verstedelijking/ industrialisatie/ vrouwen op de arbeidsmarkt etc. Omstreeks 1900 gingen de echtscheidingcijfers omhoog, na de W.O. II ging dat sneller, tussen 1960 en 1975 verdubbelde het aantal echtscheidingen ten opzichte van het begin van die eeuw. In 1980 kwam de piek, waarop vervolgens de cijfers op een zeer hoog niveau gestabiliseerd zijn. In de V.S. is de schatting dat 1 op de 2 huwelijken binnen 10 jaar eindigd, en dat meer dan 50% van de kinderen op een gegeven moment in een 1 oudergezin opgroeid. BRON: Kind van gescheiden ouders, Kind van de rekening?
Onder het aantal opnieuw getrouwden is het scheidingspercentage meestal binnen 5 jaar nog groter, dan de eerder genoemde cijfers. Maar dit kleine stukje van familiehistorici geeft dus aan dat maatschappelijke veranderingen, er dus wel degelijk toe doen. Ik vraag me dan ook gelijk af, nu een uitkering voor gescheiden moeders niet meer als vanzelfsprekend is, deze cijfers straks weer terug zullen lopen. Of meer familiedrama's op zal leveren, zoals ik zojuist op de radio hoor, nu weer in Almere… Dat de druk door scheidingen te hoog werd op de bijstandsuitkeringen, is een feit. Dat dit ook aangepakt ging worden, was te verwachten. De vraag is alleen wat is de juiste weg, zonder verdere verharding? Groetjes v Hyperactief A-P.
het zou zo zonde zijn als we in je bericht moeten snoeien en plakken dan verliest het zijn kracht n.l maar sommige woorden gaan niet door de feestcommissie , groetjes het moderatieteam
Groetjes v Hyperactief A-P.