Ze woonde in het beste land ter wereld, waar het bijwonen van openbare executies verplicht is en waar mensen op straat sterven van de honger. Hyeonseo Lee was zeventien toen ze Noord-Korea verliet, het land dat gisteren de zeventigste verjaardag van de regerende Arbeiderspartij vierde.

De drie schoten van het vuurpeloton hoort ze soms nog in haar dromen. Een in het hoofd. Een in de borst. Een in de buik. Bij het eerste schot spat het hoofd van de jongen uiteen, een fijne roze mist verspreidt zich in de lucht. Zijn familie kijkt toe, vanaf de eerste rij. Hyeonseo Lee moet deze openbare executies verplicht bijwonen, net als alle andere Noord-Koreanen.

Vreemd vindt ze de terechtstellingen op straat niet. Onrechtvaardig? Dat concept kent ze in die tijd nog niet. “Ik groeide op met dit soort executies”, zegt de nu 34-jarige Hyeonseo Lee zittend in een kamertje in een hotel aan de Amsterdamse Herengracht. “Ik dacht dat deze mensen het verdienden om te sterven.”

Hyeonseo Lee - kort wit jurkje, hoge zwarte pumps aan haar voeten en op haar oogleden een paar subtiel geplakte nepwimpers - kan haar verhaal wel dromen. Hoe ze ontsnapt uit Noord-Korea, hoe ze jaren een geheim leven leidt in China, hoe ze uiteindelijk asiel krijgt in Zuid-Korea en hoe ze nu nog altijd gevaar loopt terwijl de grens zo ver achter haar ligt.

Lees verder op trouw.nl

© Patrick Post. Hyeonseo Lee is de eerste naam die ze zelf koos. Hyeon betekent zonlicht, Seo staat voor geluk.