wat kinders niet kunnen bedenken

  • marieke

    Zaterdag werken als vrijwilliger bij een speeltuin vereniging die voor deze dag, omdat het bijna Pasen is, heeft besloten om met 20 kinderen naar een overdekte speeltuin in ——— te gaan . Na een vermoeit dagje naar huis, we hebben alle een fotolijst met namen van de kinderen, pasfoto, en een lijst wat voor een jas/rugzak ze aan hebben. Fijn wij druk bezig om alle kindjes bij elkaar te schrapen, nog 4 kinderen zoek waaronder twee zusjes, de buschauffeur zit te stressen omdat ie weg wild wegens file, o gelukkig daar zijn ze . We kijken op onze lijst, namen kloppen, foto's kloppen, jassen kloppen oké iedereen compleet en ieder de bus in.

    Na een rit van 2 uur, we waren ook tussendoor even gestopt voor plas en drink/eet pauze, eindelijk de speeltuin, de ouders staan in de regen al te wachten op hun kinders. Opeens worden alle begeleiders op het matje geroepen dat er een verkeerd kind heb meegenomen. We bleek nu, dat er een meisje was die niet bij de groep hoorde maar de jas aan had en de rugzak om had van een meisje dat eigenlijk mee moest.

    Het verhaal,

    Twee meisjes ( 9 jaar anne en 10 jaar mathilde ) waarvan mathilde mee was met onze speeltuin verenging en anne een buurmeisje van haar, die met haar vader, moeder en broertje op eigen houtje er naar toe waren gegaan, waren elkaar tegen gekomen in de overdekte speeltuin. Anne had er echt geen zin meer in om te blijven in de overdekte speeltuin, zo wat besloten ze toen we naar huis gingen, ze hadden de jas, rugzak en naamkaart gepakt van het meisje dat eigenlijk zal meegaan ( dit was het zusje 7 jaar !!!! van mathilde) en anne had deze aangetrokken, de rugzak en naamkaart om gedaan. Het zusje van mathilde dat eigenlijk had moeten meegaan hadden ze vermoedelijk ergens gewoon laten zitten en de naamkaart af gepakt. Het buurmeisje wel iets groter dan het zusje maar ze paste de jas wel, ook deed ze het petje op die in de jas zat.

    De begeleidster die de laatste kinderen opwachte verklaarde nog ' toen de meisjes aan kwamen lopen zeiden ze dat ze zusjes waren, aangezien ze wel een beetje op elkaar leken en dat anne kleiner was dan mathilde geloofde ik het wel. Wat me wel opviel dat de jongste haar jas niet dicht had. Ze zei dat hem niet

    dicht kreeg, ik hielp om de jas dicht te doen maar zag wel dat ie inderdaad iets te klein was. In me gedachte dat ze misschien een verkeerde jas gepakt had, controleerde ik de naam die in jas stond met haar naam en die was in orde, ik dacht bij zelf dat het wel in orde zal zijn en dit gewoon een tweede jas was voor het buitenspelen. Ik merkte beide meisjes daarna aan als aanwezig zonder op de fotolijst te kijken en liet ze naar de bus lopen.

    Niemand van de begeleiding kreeg specifiek de schuld, ook de bovenstaande begeleidster niet wegens de verwarring die beide meisjes schepte, maar we kregen wel een waarschuwing. Na een belletje naar de overdekte speelstad was het zusje snel gevonden en er ook dat een kind was vermist, werden de twee kinderen om geruild.

    Ik denk nog steeds,welk kind bedenkt nu zo iets, en dan ook nog wie laat zijn zusje nu achter !

    Ik heb gestaan bij de bus toen de twee meiden instapte en had ook een fotolijst, waarom heb ik niks gemerkt. En ten tweede kun je zoiets nu echt verkommen.

  • ???zoeff ???

    ik zou de volgende keer hun namen met stift ook op hun armen schrijven met eventueel telefoon nummer van een van de begelijding

  • lotte

    Kinderen zul je nooit begrijpen, wel een grappige verhaal alleen een beetje verwarrend en lang om te lezen.

  • Pluis

    tatoo achter elk oortje;)

  • serine

    lijkt wel wat op het verhaal van die vader met zijn kinderwagen…:D

    lijkt op klinkt als dus t zal wel goed zijn…

    in dit geval was het jasje het zelfde en leek de inhoud erop…:D