kind uit affaire

  • ghaneesje

    ik ben nieuw op het forum en ben wel een beetje bang herkend te worden in mijn verhaal maar

    moet het echt ff kwijt en hoop anderen te treffen die in een soortgelijke situatie zitten/ hebben gezeten.

    Mijn man en ik hebben 8 jaar geleden beide een affaire gehad, maar daarna voor elkaar gekozen etcetc

    maar uit zijn affaire is een zoontje geboren, die dus nu bijna 8 is.

    Mijn man heeft de eerste 8 jaren geen contact gezocht omdat hij nogal boos was op de moeder, deze

    heeft namelijk het condoom lekgeprikt zodat ze zwanger zou raken.

    De laatste maanden begon mijn man zich wat schuldig te voelen en heeft contact gezocht, moeders

    heeft dit goedgekeurd en nu is er dus contact.

    in het contact zit nog geen regelmaat, maar het is er wel.

    We zijn altijd op de hoogte geweest van elkaars affaire en ik heb dus ook altijd van deze zoon geweten.

    maar nu hij er contact mee heeft vind ik het toch wel erg moeilijk…

    wij hebben zelf een jongenstweeling van bijna 7 en ik vind dat die het alleenrecth hebben om hem papa te

    noemen en ook gewoon het feit dat een ander zwanger is geweest van mijn man, dat was alleen voor mij

    bestemd….het valt me allemaal zwaarder dan gedacht en ik weet niet goed hoe met al deze gevoelens om te gaan.

    daarom zou ik graag in contact komen met ‘lot’genoten.

  • Sandy

    Sorry, en ik kan mij best voorstellen dat het moeilijk voor je is, maar wel eens gedacht dat een kind met een pa ergens anders veel en veel erger is dan een vrouw met een vent die een kind bij een ander heeft? Kind heeft nergens om gevraagd, is gewoon gemaakt….in een relatie die in de volkmond “affaire”wordt genoemd, wat je bijna doet denken dat je een bastaard bent…..daarbij is er een tweeling die enkel recht heeft volgens de moeder aan de andere kant. Ik heb bijna medelijden met dit jongetje….

    Het kind is er, en heeft recht op een pa….tis niet anders.

    San

  • Adnil

    Het kind is er nu eenmaal en is ook nog een jaar ouder dan de 2-ling. Ook dit kind heeft het recht op een vader en jij als moeder van volgens jou de alleenrecht hebbende 2-ling vind ik dat je het kind maar moet acepteren. Wat geweest is is geweest en daar hoeven de kids in dit geval die ene niet de dupe van worden omdat jij er moeite mee hebt. Trouwens was het bezwezen dat zij de condoom stuk geprikt had. Kon ook gewoon ztik gegaan zijn of zonder gedaan zijn. en met een gescheurde of doorgeprikte condoom had ze net zo goed niet zwanger hoeven te geraken. Het was toevallig dat ze vruchtbaar was. Laat die 3 kids en goede harmonie als broertjes op groeien met verschillende moeders wat is daar nou zo verkeerd aan.

    Nu de bal bij jou neerleggen. je zegt zelf ( niet om je aan te vallen) dat ook jij een affaire gehad had in die periode. Voor hetzelfde geld was ook jij zwanger geraakt van die persoon en dan………………………

  • ghaneesje

    Ik gun het kind zijn vader, mijn man heeft evenveel schuld als haar.

    En de kinds zullen niets merken vna mijn ‘problemen’ en zeker naast elkaar opgroeien.

    Ik gaf alleen aan dat ik er emtioneel moeite mee heb…..

    En ik weet wel wat rationeel allemaal moet maar dat houd niet in dat ik het

    emotioneel allemaal kan bolwerken.

    en als ik zwanger was geraakt uit mijn affaire was mijn man bij me weggegaan!

  • desiree2

    dit is bij uitstek een probleem die samen met een psycholoog zou kunnen oplossen dus op naar de psycholoog en je zegt dat de kinderen niets van jou probleem zullen merken?? nou meid pas maar op want kinderen voelen ALLES FEILLOOS aan!!!!!

  • Da-Is

    Ik zou ook zeggen zoek hulp, soms lukt het je dit te accepteren met hulp en misschien ook niet maar dan heb jij (hebben jullie) dit in ieder geval geprobeerd. Het is al met al al knap (vind ik) om na affaires toch samen door te gaan en dat hieruit een bepaalde consequentie is gekomen moet een plek in jullie leven hebben. Zoals anderen ook al hebben gezegd: het kind heeft er niet om gevraagd maar ook dit kind heeft recht op liefde en aandacht.

  • ¥ Lotje ­­¥

    Ik denk dat jou vriend / man het al moeilijk genoeg heeft . . Het is ook zijn kind . Dus ik denk dat je het moet aanvaarden . Heb meelijden met dat kind . Stel dat het eens andersom was . !!!!Dat jou kinderen ( wat van de zelfde vader is )) pas na 7 jaar hun vader zien ???Neem dat kind als het bij je is op in het gezin , geef het warmte .

    En praat met deskundigen

    Groet, Lotje

  • Sandy

    Je man zou bij je weggaan als het jou was overkomen, beter gezegd->Hij was niet bij je terug gekomen. Ik vind dit behoorlijk hypocriet van hem.

    Is je vraag dan of je de relatie moet kappen? Dan zou ik zeggen dat ik dat niet weet. Dat het emotioneel veel wordt, kan ik mij heel goed indenken, ik denk niet dat ik de keuze had kunnen maken om verder te gaan in het prille begin toen deze zwangerschap uitkwam. Jij hebt hier vol ratio voor gekozen, en net wat je zegt, emotioneel is het veel zwaarder dan gedacht.

    Ik denk dat niet zijn zoontje, maar het stukje intimiteit wat gedeeld wordt door ouders, in dit geval jou man, en een “affaire uit het verleden”. Nee, dat is niet leuk, dat is idd heel moeilijk, je partner die intimiteit deelt met een andere vrouw, geen seksuele, maar wel iets heel puurs en dierbaars.

    Meid, hou je hoofd erbij, zodat je over tien jaar niet bekend staat als valse stiefmoeder en loeder van ex. Laat dit niet uitlopen op het feit dat jou zoontje straks ook een weekend pa heeft. Ik zou zeker eens kijken naar relatie coaching, want daar zit denk ik wat niet lekker. Het zoontje van je man is het enige tastbare…maar niet de rede dat je emotioneel zo overloopt denk ik.

    San

  • moucheke

    Hoi

    Ik begrijp dat een pijnlijke situatie is. Overspel op zich is al pijnlijk maar dat uit deze affaire een kind is ontstaan maakt het inderdaad nog moeilijker om te verwerken. Nu jullie hebben toen besloten om samen verder te gaan en uiteindelijk terug samen gelukkig te worden. Nu het kind van deze affaire heeft er ook niet om gevraagd en heeft inderdaad recht op zijn vader. Dat aanvaarden van het kind en het mee opnemen in je dagelijkse leven lijkt me ook niet makkelijk. Ik zou toch overwegen hulp te zoeken om met over deze emoties te praten en het een plaats te geven en ondanks alles allemaal gelukkig te worden

    Succes en sterkte

    Moucheke