Na al de negatieve berichten hier van de laatste tijd, vond ik het tijd voor een aardig verhaaltje.

Antiek?

Het had heel wat voeten in de aarde gehad, maar uiteindelijk hadden ze besloten om beschermd te gaan wonen. Ze waren hoogbejaard en alles ging nog steeds goed, maar het was toch beter om nu deze stap te maken. Niet alleen het besluit was moeilijk geweest, maar ook het kleiner gaan wonen. Ze konden niet alles meenemen en ze waren maanden bezig geweest om al hun spulletjes uit te zoeken. Wat ging er mee en wat zouden ze wegdoen.

Inmiddels woonden ze er twee maanden en ze hadden er nog geen minuut spijt van. Het is heerlijk om tussen mensen van dezelfde leeftijd te wonen. Ze vermaakten zich uitstekend en soms zeiden ze tegen elkaar: ‘Dit hadden we eigenlijk een paar jaar eerder moeten doen.’

Slechts één ding viel een beetje tegen, de servieskast die ze al jaren hadden, was eigenlijk toch wel heel erg groot. Ze waren er al bang voor geweest, maar toch hadden ze hem meegenomen, hij was tenslotte nog van haar ouders geweest.

‘Zullen we de kast dan toch maar wegdoen?’

‘Ja, dat lijkt me beter en laten we dan een dressoir kopen, dat geeft veel ruimte.’

‘Maar wat doen we dan met die oude kast?’

‘Misschien is die wel antiek en kunnen we hem verkopen.’

Ze praten zo nog even door en kwamen toen op het idee om een antiekhandelaar te bellen en hem te vragen of hij de kast wilde kopen, dan hadden ze misschien nog een leuk centje voor de oude dag. Zo gezegd zo gedaan, vanmiddag zou hij langskomen.Hij was stipt op tijd en wat een aardige man. Hij bekeek de kast heel erg goed en zei toen: ‘Tja, ik begrijp dat u de kast wilt wegdoen, want hij is inderdaad een sta in de weg. Maar ik moet u helaas teleurstellen, dit is geen antieke kast, hij is niets waard.’

Ze stonden een beetje beteuterd te kijken en toen zei hij tegen zijn vrouw: ‘Dan moeten we maar een andere manier bedenken om hem kwijt te raken, want vrijdag komt ons nieuwe dressoir.’ Waarop de antiekhandelaar zei: ‘Ach, ik wil hem morgen wel komen halen, dan breng ik hem wel voor u weg. We moeten tenslotte wat over hebben voor onze oudere medemens.’ Ze waren helemaal in hun nopjes, wat een aardige man, ze spraken af voor morgenmiddag. De antiekhandelaar was nog meer in zijn nopjes, want de kast was echt antiek en heel veel geld waard. Slim om dat zo te spelen, zo kwam hij op een goedkope manier aan een geweldig mooie antieke kast.

En weer stipt op tijd ging de deurbel.

‘Goedemiddag, ik kom de kast halen.’

‘Komt u maar mee meneer, dan breng ik u er wel even naar toe.’

Verbaasd liep de antiekhandelaar achter de oude man aan. Wat raar, hij ging naar beneden naar de kelder. Die kast stond toch boven in de kamer? Toen ze beneden waren wees de oude man op een stapel planken: ‘Kijk daar ligt de kast. Wij vonden het zo aardig dat u zoveel moeite voor niets voor ons wilt doen, daarom heb ik hem alvast maar uit elkaar gehaald en er planken van gezaagd. Dan kunt u hem gemakkelijk meenemen.’

De antiekhandelaar liep rood aan: ‘Hoe hebt u dat nu kunnen doen, dit is een hele dure antieke kast!’

‘Ach’, zei de oude man, ‘dan bel ik het grofvuil wel om deze kast van de buren op te halen, toch fijn dat er meer antiekhandelaren zijn.’