Het ergste scenario; een lekke band op de snelweg, er niet af kunnen omdat de spitsstrook open is en ze aan het werk zijn.
Auto gaat stuiteren, slingeren, gevarenlicht uit in de hoop dat al het achterop komend verkeer ziet dat er iets niet goed gaat. Auto tot stilstand weten te brengen precies helemaal aan het begin van een afrit. Geen berm om veilig te gaan staan, staan schermen, dus op de vangrail pal langs de snelweg plaats nemen. Hopende dat iedereeen ziet dat je stilstaat en niet bijtijds de afrit neemt. En binnen luttele minuten gaan er scenario's door je hoofd want 120 bij stilstand is toch wel erg hard. Hopen dat de vrachtwagen die die afrit neemt bijtijds ziet dat je stilstaat,zeker met laagstaande zon. Ben gaan zitten aan de snelweg op de vangrail, minuten geteld, hopende, zwetende, paniek hebbende. En daar was mijn reddende engel. Een jongen van rijkswaterstaat die in zijn dienstauto onderweg was naar huis, mij ziet staan. Zijn auto 10 meter voor mij tot stilstand brengt en acuut de rechter rij strook laat afkruisen gezien de enorme gevaarszetting. Mij begeleidt naar een veilige plek, op mijn velg rijdend. Ik ben hem mijn hele leven dankbaar, en heb hem dat ook gezegd. Doodsangsten heb ik uitgestaan.
En dan de ANWB, enorm snel ter plaatse gezien de enorme gevaarszetting. Klasse!!!!! Ik ben beduusd, kom net thuis, ff alles op me in laten werken. Ik heb een engeltje op mijn schouder gehad. De juiste “lieve” mensen op het “juiste” tijdstip. Ze bestaan nog!!!!!!!!!!!
Ik heb een engeltje op mijn schouder gehad. In die luttele minuten zijn er scenarios aan me voorbij getrokken omdat ik levensgevaarlijk stond……. Ik dank de mensen die altijd voor een ander klaarstaan. Heerlijk om dat in deze wereld te ervaren.
DD