bij het zien van Pauw en Witteman waar een klein meisje op de schoot van haar vader die haar in een zeer confronterende houding in de tang had door een andere man zonder verdoving werd besneden en dat arme kind het uitgilde van de pijn werd ik bijna onwel en heb er niet van kunnen slapen dat dergelijke dingen nogsteeds gaande zijn ik zag het gezicht van dat kind steeds voor me ik heb er een klein trauma van over gehouden laat staan wat dat kind er aan over houd, ik voel me machteloos in deze in mijn brein heb ik beide mannen eerst vreselijk geschopt en geslagen en wilde ze vermoorden, een vrouw riep nog tegen het kind dat het een schande was dat ze zo schreeuwde….. need i say more????
ik moest dit even kwijt