Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Petracs
Sandy schreef:
>
Zou een mooi
> topic kunnen zijn…toch??
>
>
> ;-)San
Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!! ;-)
Ok.
Waarom heb je dit bericht geplaatst?
Enige onderbouwing/uitleg zou andere reacties opgeroepen hebben.
Ik ben mijn hele leven al de dochter van mijn ouders (net als elke vrouw)
Eerlijk gezegd werd ik ook wat melig van je vele berichtjes 
Wat Douce en anderen zeggen: lees even een tijdje mee en kijk/leer van hetgeen je leest.
Ook dit bericht is goed bedoeld.
Marjorie,
Gelezen heb ik genoeg, nu wil ik wat actiever worden
Moeder en dochter:
Ik ben mijn hele leven bang geweest voor mijn moeder. Ze was een afstandelijke, strenge vrouw. Ik trouwde op mijn achtiende met een man waar zij falikant op tegen was. Achteraf had ze gelijk, het was een slecht huwelijk.
Met veel moeite gescheiden en toen was ik alleen met twee kinders en een fulltimebaan.
Al die tijd bleef ik beweren tegen mijn moeder dat alles goed ging.
Nu ben ik alweer 22 jaar getrouwd met een fantastische man. Maar mijn moeder mocht hem niet: sprak geen dialect, was academicus, en was niet bang voor haar.
Nu 13 jaar geleden stortte ik in, burn-out, depressief. Dat heeft zo'n elf jaar geduurd (praat me er niet van). Het gaat nu heel erg goed met me. En ik ben sinds een half jaar weer regelmatig (alleen) naar mijn moeder (89) gegaan.
We raakten aan de praat, over haar leven, de mijne en over elkaar.
We wisselen boeken uit en zij leert me nu cryptogrammen oplossen.
laatst zei ze : “och, ik heb mien Aatje weer terug”
Dus zoals mijn zoon zei: “mam, je hebt nu eindelijk een echte moeder!”
Is dit wat duidelijker?
Ada
