vrouwen.startpagina.nl

Het verhaalachter een kledingstuk

  • Anonymous avatar

    Swartdam

    Of kleertje eigenlijk .

    Vandaag heb ik mijn oude “ eerste communie jurkje ”weer een keertje uitgewassen .

    Veertig jaar na dato merk je dat ook hier de tijd meespeeld .

    Het is zachtgeel met een klein wit werkje erin van een soort stof die niet meer bestaat .

    Eronder zat een gele pettiecoat waar ik me wrs een prinsesje in gevoeld moest hebben , ware het niet dat ik een paar dagen daarvoor met mijn step tegen een stilstaande auto opgeknald was en een paar voortanden miste .

    Mijn moeder had gemengde gevoelens over dat jurkje,hoorde ik jaren later .Haar oudere dochters waren traditie getrouw in het wit gegaan ,net zoals destijds alle “bruidjes ” gingen .

    Haar schoonzus had enkele maanden ervoor haar babietje verloren en de wieg van dit kindje was lichtgeel bekleed . Haar wens was om een jurkje te mogen maken voor mij van die stof .

    Zomaar een jurkje , zomaar een herinnering .gr Bernadette

  • Anonymous avatar

    Beheerder

    Dat is leuk zeg. Ik had vandaag tijdens het opruimen van onze kast het hempje die mijn dochter als baby gedragen had in handen. Hetzelfde hempje hebben mijn broers en ik ook aan gehad. Het hempje is inmiddels bijna 45 jaar oud en zou nog wel enes gedragen kunnen worden door een volgende baby. ( misschien over een fix aantal jaren haar eigen kindje)

  • Anonymous avatar

    anna.m

    Ik heb hier de doopjurk nog van mijn inmiddels overleden vader .

    Het jurkje zal bijna 100 jaar oud zijn ,hij zit in plastic ingepakt ,wassen durf ik eigenlijk niet ,ben daar een beetje huiverig voor .

  • Anonymous avatar

    decency

    Toen ik klein was had ik een jasje, die had mijn broer als baby gedragen en ik ook, deze had mijn grote pop altijd aan. Ik was er altijd zuinig op omdat ik hoopte dat mijn kinderen het ooit eens aan zouden kunnen hebben. Toen mijn broer vader werd is dat jasje en er was ook een trappelzak naar hem gegaan. Daarna is het verdwenen en heb ik het voor mijn kinderen nooit kunnen gebruiken.

    Mijn tante die erg handig met de naaimachine is had een jasjes gemaakt voor m'n tweeling, deze jasjes hangen nog steeds in de kast ik kan ze niet weg doen. Ze mogen dan nu wel 14 jaar lang al in de kast hangen maar ik kan er geen afstand van doen.

    Helaas dus geen lange geschiedenis van een bepaald kleding stuk maar ik vind het altijd bijzonder dat mensen oude doopjurkjes e.d. hebben van heel lang geleden.

  • Anonymous avatar

    greet

    ik heb nog hemdjes van mijn dochter en de 1e schoentjes.

    een klein jasje en een boxpakje.

    ik kan het niet weg doen er zitten toch goede herinneringen aan.

    ik heb ook nog een vest van mijn moeder die overleden is en als ik haar erg mis doe ik het even om me heen slaan.

    misschien gek maar het troost me wel.

    groetjes greet

  • Anonymous avatar

    decency

    ow ja, de 1e schoentjes, die staan hier op de “kaktus” loop er elke dag langs, hoe kan ik die nou vergeten. Van ieder 1 schoentje, die andere zijn opgeborgen boven…. wil ik waarschijnlijk wat mee doen als ze 18 worden. m'n ene zoon heeft nu al maat 43 en is 14…. dus het is heel grappig.

  • Anonymous avatar

    Hannahg

    Twee weken geleden is mijn eerste kleinkind gedoopt. Hij had het doopjurkje aan en het doopkleed erover waar mijn oma nog in gedoopt is. Ik schat het op ongeveer 125 jaar oud. Het gaat steeds naar de oudste dochter in de familie maar iedereen mag het lenen.Het was wel een bijzonder gevoel.

  • Anonymous avatar

    Annelies

    mijn trouwjurk hangt nog altijd in de kast

    En ik heb nog het eerste jasje van onze zoon

  • Anonymous avatar

    Beheerder

    Verhaal achter een ……………….

    Mijn oma is 1 maand voor mijn geboorte overleden. Mijn ouders hebben toed de namen die ze voor mij in gedachten hadden de prullebak in gestuurd en ik heb mijn oma haar namen gekregen.

    Volgende erfstuk die ik zeker 3 tot 4x per week gebruik is haar fiets. (Mijn tante moeders oudste zus) had die fiets jaren in gebruik. Ze is op leeftijd kan niet mer fietsen dus vroeg ze mijn moeder ongeveer 3 jaar geleden of zij de fiets wilde hebben. Nee zei ze, ik fiets niet meer maar je kan Linda (moi) wel en plezier mee doen omdat ze heel graag iets tastbaars van mam wilt hebben. Dus zo gezegt zo gedaan ik heb mijn oma´s fiets gekregen (die mijn opa eind jaren 40 begin jaren 50 voor zijn vrouw kocht gekregen.) en ben er heel zuinig op.

  • Anonymous avatar

    roeli

    mooi verhaal, triest voor je schoonzus maar ook weer heel dapper.