Tja wat moet je ze vertellen

  • Swartdam

    Twee maanden geleden kreeg ik de vraag om een gastles te verzorgen voor opleidngen in de zorgsector , SPW in dit geval .

    Ohhhh doe ik wel was mijn antwoord , vergetend dat je dat dan ook inderdaad moet gaan doen .

    Onderwerp : hoe om te gaan met lichamelijke beperkingen , goeie vraag want ik ben in mijn leven langer gezond geweest dan lichamelijk gehandicapt want dat ben ik pas zeven jaar . Wat moet ik die jong volwassen gaan vertellen , hoe ik was , hoe ik ben of wat mijn verwachtingen zijn . Verwachten ze een hoop medische details ,ik denk dat ik maar “ wie van de drie ” ga spelen . Wie van de drie is nu de echte Bernadette Me meer ga rchten op de behandeling die je krijgt van derde op het moment dat je in een rolstoel zit . Dan word n.l je begeleider aangesproken en niet degene die zit .

    Zij zijn de toekomstige hulpverleners en me een beetje richten op omgaan met gevoelens van de hulpvragers lijkt me een strak plan

  • Carina

    Ik denk dat je het - zoals je van plan bent - goed gaat doen!

    Succes!

  • poppedijn

    Heel veel sterkte EN suces gewenst hoor!

  • Sandy

    Gaat helemaal goed komen meid. Gastlessen zijn megaleuk:-), en zoals ik jou ken, wordt het een goede les, waar de jongeren wat uit kunnen halen.

    San

  • Hetty

    succes! Ze hebben vast ook veel te vragen, daar zul je ook je tijd mee moeten vullen.

    Het wordt vast een leuke les.

  • decency

    Goed van je dat je dat gaat doen, het laat altijd een diepe indruk achter als mensen over hun beperkingen komen vertellen. Mijn zoon heeft in groep 8 eens mensen op bezoek gehad die blind, slechthorend waren, deze hebben toen spelletjes met hun gedaan, bijv. met een blindoek een parcour afleggen en dat viel erg tegen, zo kunnen ze mee voelen hoe het is om blind te zijn. Ook hebben ze enkele dovenwoorden geleerd. Kortom een hele indrukwekkende les. Hoe meer je over je te kortkoming praat, hoe meer begrip de jeugd er voor krijgt.

    Nog knapper vind ik het van je dat je pas 7 jaar lichamelijk beperkingen hebt, zo kun je hun leren dat je er mee kunt leven. Dat je leven niet ophoudt maar dat er nog genoeg in het leven is wat je wel kunt. Heel veel succes ik vind het echt een bewondering dat je het doet!

  • Da-Is

    Gewoon wat je ons hier ook verteld, je eigen ik en jouw belevenissen. Geloof mij als je dat doet komt het vanuit je hart en niet vanuit een pedagogisch meedenken.

  • Swartdam

    Dank jullie voor jullie reactie ,s .

    Ik heb het achter de rug , eerst met de docent gelunched ,die waarschuwde me voor de rumoerigheid van de klas en dat hij in zou grijpen als het uit de hand liep .

    Ik werd in mijn rolstoel binnen gereden en toen ik het woord kreeg ben ik eruit gestapt …… Ik nodigde ze uit om mee terug te gaan na die bewuste dag dat ik een ongeluk kreeg .. vervolgens de dag dat ik een herseninfarct kreeg , geen medische termen ,enkel de mens die veranderde door de situatie ,s .Telkens met flasbacks terug naar het verleden weer terug naar het heden . Uit de rolstoel stappendl liet ik ze zien wat het een verschil kon zijn van aanzien , een mens in een rolstoel of een mens zonder rolstoel .Het was muisstil .Toen ik wegging liepde halve klas met me mee en hebben we even nog nagepraat ,het is goed zo dit ga ik vaker doen ,groetjes Bernadette

  • decency

    Wat mooi Bernadette en ik heb bewondering voor je, ik weet niet hoe oud de leerlingen waren. Maar ik weet zeker dat je ze bewust hebt gemaakt dat je leven niet voorbij is als je iets overkomt. Dit zal een onvergetelijke ervaring voor hun zijn maar ook voor jou! Heel knap en goed dat je het vaker wilt doen! Toppie!

  • Swartdam

    Dank jullie wel voor jullie begrip ,de leerlingen waren tussen de 17 en 21 jaar . Nee het leven is niet over na een herseninfarct je moet het alleen een andere wending geven ,anders blijf je achter de geraniums zitten en dat kan ikdan nog ergggggggg lang gaan doen ,groetjes Bernadette